Konijnen zijn sociale dieren, maar desondanks kun je niet zo maar konijnen bij elkaar zetten en verwachten dat het goed gaat. In deze blog leg ik uit elke opties er zijn en de meeste kans van slagen geven, en welke juist niet. 

Voor beginners is het houden van 2 (of 3) konijnen het beste. De combinatie gecastreerde ram met voedster is het meest stabiel. Deze combinatie komt ook het meest overeen met de natuurlijke leefwijze van wilde konijnen. Voor beginners is deze combinatie ook het fijnst. 
​Twee voedsters of twee rammen gaan in het begin vaak heel goed. De problemen ontstaan vaak wanneer de konijnen in de puberteit komen (dit is tussen de 6-10 maanden). Als konijnen dan niet tijdig worden gescheiden, kunnen de ruzies dusdanig uit de hand lopen met fatale afloop. Houd je dus twee voedsters of twee rammen samen, is het van belang om hier tijdig verandering in te brengen (door de konijnen te koppelen met het tegengestelde geslacht of door de groep uit te breiden).

Groepen van 4 of meer konijnen zijn ingewikkelder en wordt daarom alleen aanbevolen aan ervaren personen. Ervaren personen kunnen tijdig ingrijpen en inschatten welke konijnen goed functioneren in een groep. Groepen tussen de 4 en 12 konijnen geven de meeste problemen. Groepen groter dan 12 konijnen zijn juist makkelijker, omdat de conflicten meer verspreid zijn en konijnen genoeg keuze hebben om vriendschappen te sluiten. Groepen met evenveel rammen en voedsters geven minder risico op onenigheid. Groepen die meer rammen dan voedsters bevatten, geven een groter risico op onenigheid. ​
Groepen die enkel bestaan uit rammen of enkel uit voedsters wordt altijd afgeraden!

Zelfs de meest stabiele combinatie geeft geen garantie op succes. ​De karakters van de konijnen bepalen uiteindelijk of een koppeling zal slagen of niet. Het is daarom van belang om te onderzoeken welke konijnen een goede match zouden kunnen zijn. Een zeer dominant konijn koppelen aan een zeer onderdanig konijn kan heel goed uitpakken maar het kan ook juist averechts werken. 
Hoewel de karakters overeen moeten komen, is het ook belangrijk om naar de individuele karakter van het konijn te kijken. Niet elk konijn is bijvoorbeeld geschikt om in (grote) groepen te houden. Er zijn ook konijnen met (ongeneeslijke) ziekte of door ouderdom worden verstoten door 'gezonde' konijnen. In dit geval is het belangrijk om een soortgenoot te vinden die hiermee overweg kan. Alleen houden 'zwakkere' konijnen is geen optie!

​Leeftijd speelt een belangrijke rol bij het socialiseren van konijnen. Een heel jong konijn matcht minder goed met een oud konijn dan een konijn van dezelfde leeftijd. Het gebeurt soms dat oudere konijnen worden lastiggevallen door jongere konijnen. Kijk daarom altijd goed naar de leeftijd, het verschil mag niet te groot zijn. 
Konijnen jonger dan 16 weken of die nog niet geslachtsrijp zijn, mogen niet gekoppeld worden aan een volwassen konijn (ouder dan 16 weken). Jonge konijnen kunnen zichzelf nog niet goed verdedigen en zijn dus geen partij voor een ouder konijn. 

Als je besluit om cavia's bij een fokker te kopen, is het verstandig om vooraf goed onderzoek te doen. Er zijn veel mensen die om verkeerde redenen cavia's fokken, bijvoorbeeld om er geld mee te verdienen of vanwege de schattige, kleine hummeltjes. Er zijn helaas fokkers die ondoordacht willekeurige cavia's bij elkaar zetten en jonge cavia's al met 3 of 4 weken verkopen. Of waarbij de cavia's waarmee 'gefokt' wordt familie van elkaar zijn en die wellicht erfelijke ziektes door kunnen geven aan hun jongen. In sommige gevallen is voor deze mensen niet belangrijk - zodra de jongen bij hen weg zijn, zijn evt. gedragsproblemen of ziektes het probleem van de koper/afnemer. Het gebeurt ook met regelmaat dat iemand bijvoorbeeld twee zeugjes koopt, waarna blijkt dat één van de zeugjes een beertje is, waardoor iemand later met een nestje 'opgescheept' zit. 

Voor een goede fokker staat het welzijn van zijn/haar dieren altijd voorop. Dit begint al tijdens het fokken, door rekening te houden met de genen van de fokdieren, om incest en erfelijke ziekten te voorkomen. Verder houdt een goede fokker zijn dieren nooit alleen - ook de fokbeertjes niet! -, bieden de verblijven de dieren voldoende ruimte om zich goed te kunnen bewegen (dus geen 'standaardkooien') en is er altijd hooi en vers water aanwezig. Het beste is als er verder uitsluitend groenvoer, evt. aangevuld met (gedroogde) kruiden en zaadmixen, wordt gevoerd.

Een goede fokker zal er ook altijd in geïnteresseerd zijn waar zijn/haar dieren terecht komen en van te voren informatie willen over o.a. het toekomstige verblijf en de evt. aanwezigheid van andere cavia's. In ruil voor een goed onderkomen, zal een goede fokker je altijd bij staan met raad en daad, mochten er vragen zijn of  problemen optreden. Indien mogelijk, zal hij/zij de dieren ook altijd weer terugnemen bij problemen binnen de groep, of als de caviahouding wordt opgegeven.

De jongen groeien bij een goede fokker op in groepsverband, waarbij de beertjes met een week of 3 bij een fokbeer of een castraat worden gezet, zodat ze hun eigen moeder, zusjes en andere zeugjes niet kunnen bestijgen. In de regel mogen ze dan pas vanaf 6 weken de fokker verlaten en alleen met of naar oudere cavia's, zodat de jonge cavia's verder kunnen leren van oudere (meer ervaren) cavia's). Zonder een goed socialisatieproces, kunnen problemen op het gebied van sociaal gedrag optreden, wat kan resulteren in moeizame koppelingen of moeite met het omgaan met andere cavia's. 

- Een fokker biedt maar een paar verschillende rassen/kleuren aan en heeft ook niet doorlopend nestjes beschikbaar, zodat er tijd is om goed voor alle dieren te zorgen en de moeders ook genoeg tijd krijgen om weer aan te sterken voordat ze weer bij een fokbeer gezet worden. 
- Een fokker laat jonge cavia's vanaf 6 weken verhuizen.
- Alle verblijven voldoen tenminste aan de minimale adviesmaten voor cavia's.
- Alle dieren leven minimaal met z'n 2en en beter nog in groepsverband, waarbij er steeds verschillende leeftijden bij elkaar zitten en er minimaal 1 volwassen cavia bij jonkies zit. 
- De dieren zelf zien er allemaal gezond en tevreden uit (heldere, schone ogen, schone billen, geen doffe vacht, geen kale plekken, nageltjes mooi kort)
​
Als een fokker aan deze checklist voldoet, kun je er in principe van uit gaan dat je (genetisch) gezonde, sociale cavia's krijgt waar je plezier in plaats van ellende  aan beleeft.